Mizah Canavarları, Masal izahları

Kelimeler uğruyor zihnime. Altından oyukların açıldığı, saçak saçak büyüyen, derinleşen kelime.  

“Liyakat”. Öyle dadanmış ki şuuruma bu kelam, merdivenleri inerken, şifreleri tuşlarken, erimiş şekeri üçerli hamlelerle karıştırırken kaşık darbeleriyle… Li- ya- kat, li- ya, kat… Kurcalıyor kurcalıyor… Bir elma kurdu gibi kavisler açıyor yiyip bitirerek tüm makul izahı.

Doğru adam ve doğru iş denkleminin nasıl olup da tesadüfen dahi bir araya getirilemeyişi, etrafını dönüp dolaştığınız ve asla o çizgiye basmadığınız asap bozuş, bıktıran menderesler gibi yoran, kollarınızı iki yana düşüren…

Yeter ki izahı olsun, mizahından feragat edeyim, gülmeyeyim diliyorum. Somurtayım razıyım billahi diyorum ama yok. O kelime cüceleri yine dudağınızın iki yanından asılıp çekiştirip tebessüm konduruyor zoraki.  Mizahı oluyor yine rüyalarımda olmayan izahın. O “m” pençelerini takmış dişlerinin arasında saçmalıklarla beni kovalıyor. Bisiklet federasyonu başına bir fil geliyor misal. Rüya bu ya, eşekler akademisyen oluyor. Cılız ve güçsüz cüceler, enfla canavarına kafa tutuyor. Kendini ve tüm hasadı yiyerek büyüyen bu canavar bir tek bukan cücesini yemiyor. Onu da yesin ama diyorum yemiyor. Kan ter içinde uyanıyorum o demeye.

O bukle bukle tüylü kuzuların sürüsünü yönetmek için kırmızı rozetli liyakat sahibi kurtlar peyda oluyor. Göğüslerini gerdire gerdire liyakat ehliyiz diyorlar. Pirelerin berber oluşuna rahmet okutuyor bu rüya. Uyanmak için çırpınıyorum. Masallara kurban olsunlar diyorum. Masallara kurban olsunlar. Düzyazının şiir edasında abartılı okunuşu gibi şaşakalıyorum deli düzün ortasında. Sonra aşınıyorum tabii. Yazarlar yazamıyor mesela, şairler şiirsiz. Lokantanın afişinde, tabelasında her ne var ise içeride zinhar yok. Dişçimin kamyon şoförü çıkışı, çiçekçinin yüksek mühendis, kargocunun iyi derece piyanist çıkması benim zati sallana sallana homojen olmuş algıma ilişemiyor. Köreliyor şaşkınlığım.

Yerli yersiz küfürler uğruyor bir de başıma. Göklü arkadaşlarım olan kuşların affına sığınarak salıyorum bazı bazı cihan-ı cenge. Yerinde ve zamanında edilmiş bir küfrün şiir oluşu hikmetine sığınıyorum Allah affetsin. Yüzüme gizliden inceden sızan o tebessüme kızmıyorum bu kez. Soluklanıyorum.

Buzu delen bir kardelen değilim belki fakat “Yolda Projesi” kuvvetli bir kimyasal hükmüyle pasımı silmiş bulunmakta. Kendilerine teşekkürlerimle…

tubabulguR