noktasız
dişlerimi sıkıyorum yürüyorum karmakarışığım, rüzgar ensemde deniyorum -işte tüm varlığım soyut şimdi durdum, rüzgar da dur(ur)du en sıkıcı şiiri yazıyordum deniyordum -çünkü sürekliliği olan bir şeydi var olmak- sürekli, süratli, sürreal(!) -biliyordum anlaşılmanın zorluğunu- rüzgar süreklileşti sözcüklerim gittikçe karmaşıklaştı(!) -anlatılmak istenenleri hep satır arasında belirtmek diye bir şey vardı- derin bir varoluşun izindeyim, peşine düştüm […]