Yanan mum ve tütsü kokusu burnumda. Olduğum yerden uzakta, yine düşlüyorum. Yaşanmış ya da yaşanmamış önemi yok. Büyülendim. Bunu bir büyü gibi gösteriyor. Çünkü kimseyi göremiyorum. Büyülenmiştim. Andaki varoluş ile Kutsandığımı sandım. Bir büyücüydü gözümde, gözlerindeki ışığı sezerken. Belki de bir kunduzun gözlerinde, başka bir bedendi. Gülünce kaybolan gözlerde, gözlerimdeki yansımamı seziyorum. Gecenin soğuk rüzgârı […]
Bulutlar mı senin üzerinde idi, sen mi bulutların? Pencere sağımda kalıyordu yine. Sağıma her baktığımda gökyüzündeki maviliğin, pamuk tarlasını andıran bulutlarla kesiştiği o güzel görüntüye yeniden sahiptim. Tek bir fark vardı bu kez. İçimdeki koca boşluğun, eşsiz bu güzellikle nötrleşmesi. Öte yandan yeni bir kaçış rotası. Gözlerim kamaşsa da, sağımdaki güzellikten kendimi alamamak ve pencereyi
Keep On Dreaming The Sky Read More »
Kararsızlık düzleminde ilerlerken önüne taş koymamak gerek. Kararsızlık yorar, kararsızlık beynini yer, kararsızlık ikilemdir, hastalıktır. İyileşmeliydim. Durdum ve gökyüzüne baktım. Bulutlar tek yöne hareket ediyordu. Bir his geldi aniden. Tamam benim yolum bu dedim. Sonra mantığım bulandı. Bulanık mantığın belirsizliğiyle yola koyuldum. Bu bildiğim ilk zihin göçümdü. İyileşmenin olasılığı ya sıfır ya da bir idi.
Neresi burası? Senin merkezin mi? Karmaşıklaşmaya başlıyor. Her şey karmakarışık. Sıkışık, sıkışmışlık hissi. Buruşmaya yüz tutmuş, yıllanmış deri ceket gibisin. Çocukluk hatıralarımdaki iki örük saçların, yüzündeki o masum gülümseme ve mısır dişlerin, altın küpelerinle duvardasın. Yanında eski antika bir çerçeveyle harmanlanmış, gökyüzünde çamlarla kaplı kar örtüsü. Yer mavi, gökyüzü beyaz. Tepetaklak mı olduk şimdi? Duvarda
