yagmurzen

Saliselik hayatlar yaşıyoruz.Hepsi an’a özel.Yıkılmaz desek de duvarlarımız, ince ince örülmüş ve kırılmış en sağlam yerlerinden..Ne biz olmuş, ne biz de kalmışız.. Ben ve sen derken ötekileştirmişiz en sağlam düşlerimizi..Yıkılmamışız da kalmışız öylece..Ne varolmuş, ne yokolmuş ruhlarımız.. Esaret.. köhne bir barda, gel gitlerimizin esiri olmuşuz.. Sonra ne sevebilmişiz, ne de uzak kalabilmişiz.. Böyle başlamış.. Yeni

Bizler hangi zamanda, Köhne sokakların, Düş kurulmayan şarkılarında, Evin yolunu bulamadığımız gibi yönlerimizi de kaybetmiştik.. Yıkılmış şehirlerdeyiz. Uçsuz bucaksız hikayelerin; ne başında, ne sonunda yer alıyoruz. Güneye ilerliyorduk ama yol kuzeyde sonlanıyordu.. Varolmamış şehirlerde uyanacağımıza ve kendi uygarlığımızı kuracağımıza inandık.  Belki 17. yy’da kaldı bir yanımız ve hiç varolmadık 21.yy’da.. Evrildik orta çağın yabancılarından, yeni