Yağmur ÖZEN, Kendimden 27.11.2020 Yol, yolsuzluktu.. İlerledikçe var oldu.. Son ise yok! Sadece şu an.. Zamanı bırak ve Dans Et. Ait olmadığımız bedenlere hapsolmuş kayıp
Hissettiğimiz kadar varız.Uyuşmuş bedenlerimize, uyuşmuş ruhlarımızı ekledikçe; Hissetmekten uzaklaştık ve kendimizi bir boşlukta kaybettik. Mesela, ne zaman varım diyebildik ?Ne zaman var olabildik.~ Dünya, mutlak
Pusulamızı kaybettik.Çizilmemiş yollar keşfedeceğiz.Yol bizim, biz ise yola ait çakıl taşları gibiyiz.. Ufalana ufalana çoğalıyoruz ve karışıyoruz toprağa.. Müziğin ritmini, ruhuna ve ruhunu, rüzgara bırak..Rüzgarda
Saliselik hayatlar yaşıyoruz.Hepsi an’a özel.Yıkılmaz desek de duvarlarımız, ince ince örülmüş ve kırılmış en sağlam yerlerinden..Ne biz olmuş, ne biz de kalmışız.. Ben ve sen
Bizler hangi zamanda, Köhne sokakların, Düş kurulmayan şarkılarında, Evin yolunu bulamadığımız gibi yönlerimizi de kaybetmiştik.. Yıkılmış şehirlerdeyiz. Uçsuz bucaksız hikayelerin; ne başında, ne sonunda yer
Copyright © 2025 – Academic’N Roll Cyber Project – 2013 – ∞
yoldaprojesi@proton.me