işte dilemma!

omuz aşağı
yurdum başağı
evinin kavşağı
ve semtinin pazarı

onlardı hep çağrışımları arttıran
sonlardı hep fırtınaları koparan

başlamayan şey son bulamazdı
ben başlayan bir şey değildim
ben son bulamazdım

söyledim yine de
onlara,
onların en sevdiği kuyucuklarında,
sevdiğimi onları

zerdüşt alır gider başını yol aşağı
köprü boyunca yol görünmez
görünmeyen yolları olan bu insancıklar
sussalarda söz dinlemezler

hadi bi dinletelim!
e hadi bi dinleyelim!

ben yolun aşağısında iken
öpmedim mi seni gözlerinden

üçle beşi toplarken
bulmadım mı her seferinde
sekizi, sekizi ve sekizi

şimdi diyeceğim o’dur ki şu’dur ki ve bu’dur ki
sazımı verin, koyunumu çalın,
ve ellerimden öpün

seninle ilk seviştiğim yer dallanıp budaklanmış, gördüm bugün