noktasız

dişlerimi sıkıyorum

yürüyorum

karmakarışığım, rüzgar ensemde

deniyorum -işte

tüm varlığım soyut şimdi

durdum, rüzgar da dur(ur)du

en sıkıcı şiiri yazıyordum

deniyordum -çünkü sürekliliği olan bir şeydi var olmak-

sürekli, süratli, sürreal(!)

-biliyordum anlaşılmanın zorluğunu-

rüzgar süreklileşti

sözcüklerim gittikçe karmaşıklaştı(!)

-anlatılmak istenenleri hep satır arasında belirtmek diye bir şey vardı-

derin bir varoluşun izindeyim, peşine düştüm tüm anlamın

-işte soyutluğun sevimsizliği- (hep karşındayım)

-nedir ki bir şeyin ‘içinde’ var olmak-(hep dışındayım)

işte! başladım onları izlemeye (içlerindeydim) -deniyordum, yoruldum, izle! dedim-

tıpkı kendini aynada izlemek gibi -öyle kederli o ‘şeyler’

hep kaçmak isteyerek yaptım bu ‘izlemi’

sıfır aidiyetsiz, boşluksuzum

-tamamlanmak için hepimiz arzuluyduk-

didaktikliğimi üzerimdeyken parçalayalı çok oldu

ben bir ‘olamamışım’

halet-i ruhiyem bozuk