müzikli sanıyordum

yüküm, bensiz bir cevaptır
olmak ve bocalamak
alt edilmiş sayfalar
kararmış, karalanmış ama kararsızlar
bu geceyi, yalnızca biri olduğumu iddia etmek için kullanıyorum

üstünü şiirle örtüyorum bunca arbedenin
dünya, üstelik memnun olmanın hainliği
duvardan sökülmüş o resimler diyorum
içimdeki enkazın -ben böyle olsun istememiştim- zevzekliği

sen, saflık, her zaman haklıydın
ellerimi masadan kazıyıp gitmekler telkini
canı sıkkın dualar eşliğinde
ve deliliğin hüzünlü ama rengarenk sebepleriyle
megolaman dürtülerimi bırakıp her yerinden
cesedimi bile tanımamaktan geliyor olacağım
vasat katiller, kocalık budalası, kadınlık filmleri, temiz gecelikler

madem yaşıyorsun, elbette çoğu zaman
bir tabakta idealist izahlarına koyalım
bu konuşma bu masaya özellikle benim susmamla çok yakışır
neyle karşılaşırsan karşılaş
unutma, sadece sürükleniyorsun

benim masalımda herkes dayak yiyor
yaşanmışım ve bu bir süre durdum demek
aranızda değil, yalnızca durduğum yerde
oraya ait bir günah
oraya kalmış bir huysuz
oranın sesimi yuttuğu
bir şarkı açar gibi rahat
irkilip durmaktan kafa kalmamış
yalnızca gözlerinden nefes alan bir fotoğraf gibi

tekrar tekrar güzelleşiyor mezar gülleri
bir anlamda dilinin hiçbir telkine varamaması
bu şiirin bir yerlerindeki tanrının ispatıdır

O! Yalnızca duygularını belli etmiyor.

uzaklık, faydalı bir vitamindir
içinden gelen sancak ağrısı
tuttuğun nefes denli hiddetlenen bir çan sesi
bakıyorsun ve bol kokulu sahneler kusuyor yutkunduğun
seni üzerime kusuyor yutkunduğun
bakıyorsun ve yaşadığın kurtarıyor seni
bakıyorsun, aldandığına hala muhtaçsın

tırnakların kadar uslu büyüyor bu zehir
ne bir şarkının fotoğrafı
ne de bir ağaç ihtiyarlığı
çok hata yapmanın kudreti
kaldığın gezegen
yattığın tahammül
elinde tur atıyor pencereden baktığın manzaranın elleri

ve dudaklarında, sana ulaşacağım bütün adresleri yaktığının kahverengiliği

Aykut Akgül