Sıçrama Fa Minör

Şarkıdan şarkıya senkronize olarak konuşma eylemini gerçekleştirme; modern iletişim kalıplarında günümüzün en gelişkin insan türünün gerçekleştirdiği bir eylem biçimidir. Bitkiden hayvana, hayvandan insana doğru gelişen bilinç insan sonrası evrede de bir sıçrama gerçekleştirecekse eğer bunu şarkılarla iletişim kurabilen formlar aracılığıyla yapacaktır.

Hep kendi başına nasıl bilebilirsin yalnız olmadığını?

Ama bir şekilde bilirsin, yalnız değilsin.

Hatırla, yalnız değilsin.

Benim yolum ilginçtir.

Hiç değişmezler.

Komik ve tuhaf yollar.

Lütfen bekle, lütfen burada kal.

Kimim ben ki burada dikilip bekleyen ve merak eden.

Bazı şeyler vardı bir zamanlar aşık olduğum.

Kalbim körelmiş.

Ve yalnızlığımın yankısında akar göz yaşlarım.

Kimim ben?

Ve şimdi tekrar buluşacağız arkadaşım.

Düşüncelerim uzaklaşıyor benden.

Zihnim uzaklaşan her şeyi tekrar geri istiyor.

Kaybolduğum için değil, sadece bulunmak istemediğim zamanlar oluyor.

Kendi yolumu hissediyorum.

Her seferinde tek bir adımda.

Biliyorum, oradasın sen de.

Fakat seni her zaman bulamıyorum.

Kötü huylu ay yükseliyor, görüyorum.

Bela yolda, görüyorum.

Depremler ve şimşekleri görüyorum.

Görüyorum kötü zamanları.

Umarım her şeyi yoluna koyarsın.

Sirenler fısıldıyor ve bizi çağırıyor.

Al bedenimi, al onu benden.

Her anı ruhunun krallığına yelken açar.

Seni yaşlı yeşil peri, ne yaptın bana?

Lucy gökyüzünden bana kafamın güzel olduğunu söyler.

Bebeğim, çok çok kötü bir şey yaptın.

İşte geliyorsun.

Adımlarıma dikkat etsem iyi olacak.

Kalbimi parçalayacak.

Bu doğru.

Bunu fark etmemek güç.

Çünkü herkes bilir.

O bir ölüm meleği.

Alkol, alkol

Bilirsin ki beni aradığın her zaman seni gezmeye çıkaracağım.

Bırak seremoni iyi ya da kötü olsun.

Sana bir kez daha teşekkür ederim, alkol.

Doktor doktor, neyim var benim?

Bu süpermarket yaşamı denilen şey iyice uzamaya başladı.

Renkli televizyonun ömrü ne kadar sürer?

Genç kraliçenin raf ömrü ne kadardır?

Neden böyle soluksuz kaldım?

Düşünecek bir şey yok.

Göz yaşı dökecek bir şey yok.

Neyim var benim böyle?

Kendi ölümümle eğleniyorum.

Ve uzaylı antropologlar kafalarının hala karışık olduğunu itiraf ediyorlar.

Ne ağlayacak bir şey kaldı

Ne de hissedecek bir şey…

Şimdiyse tüm dertlerim dünde kaldı.

Oh, dün aniden geliverdi.

Hikayemi dinleyecek kimse var mı?

İyi bir sebebim var.

Günler günleri kovalarken ve bir tepede yalnızken

Aptalca sırıtan adam mum gibi kıpırtısız duruyor.

Tepenin başındaki aptal güneşin batışını görür.

Ve kafasındaki gözlerle dünyanın fırıl fırıl döndüğünü bilir.

Fırıl fırıl…