Toplanın Toplanıyoruz

Meşhur yollar akıyor ahkâmlı arazilerimden süslü bir repertuarla karşılıyorum kelebeklerin hepsini ve beni gaddar yapan adınla sanıyorum gölgemi iç organ, dar zamanlara çok cesetler sığdırılan bagajlar savruluyor mektuplarda, bir hikaye neden başlar?

Tanrım sana bu sefer ezber bozan bir dalgınlık uzatıyorum al, tek zaafı kırmızı perdeleri hep kapalı kalmak olan, huysuz takvimlerin klozetlere bastığı başlar, oje ve lacivert kokan bütün yatağı karanlık odalar toplanın, toplanıyoruz.

Kana kana affediyorum bir şeyleri, derin bir yer tutuyorum kıyısından gözlerinin, benim yerime hazırlanıyor bir yerlerde yaşamak, benim yerime öpüyor çınar ağaçlarının yapraklarından kuşlar, intihar, bu masalda çok manidar bir ahmak, çıksın.

Ölmek, yalanı aldattığıma ibret olan tek kansız avantaj, ne dediğimi anlıyorsun değil mi? Alkışlanmayan şarkıların hepsi birer marş ve şairi zalim olan her şiir bileklerini ışıkla kesen bir nehirdir, kuğular saplanıyor göğsüme, şimdi neyi sussam evden kaçar çocuklar.

Her sabaha karşı soluk soluğa onurlandırıyorum, bu yokkuğunun arbedelerinden yaptığım soylu kovulmuşluğu, bir tek onlar terk edecek gibiydi beni ve dağların haritasız düollasuna seçildiğim faili meçhulluğum, hiç korkmadım sizi hep tanıyordum.

Sansüre uğrayan sakallarım, kusması günah bulantılar biliyorum, birikiyor içimdeki sana ayırdığım bir miktar yanmak, hiç kimse yanımda kalmadığında inandım masum tanrılarına babaların, bu yüzden bir tek onların öldürdüğü çocuklar melek olur sanmıştım, olmadılar, bak bana!

BÜtün silahları, bütün kurşunları, bütün açılmış avuçlara, bütün edilmiş dualara, her masum çocuğun ona bağıran babasına sarıldığı gibi, sıktım.

Yolum yok, silahım var, söyleyeceklerim bu kadar.

Aykut Akgül