Blog

Bizler hangi zamanda, Köhne sokakların, Düş kurulmayan şarkılarında, Evin yolunu bulamadığımız gibi yönlerimizi de kaybetmiştik.. Yıkılmış şehirlerdeyiz. Uçsuz bucaksız hikayelerin; ne başında, ne sonunda yer alıyoruz. Güneye ilerliyorduk ama yol kuzeyde sonlanıyordu.. Varolmamış şehirlerde uyanacağımıza ve kendi uygarlığımızı kuracağımıza inandık.  Belki 17. yy’da kaldı bir yanımız ve hiç varolmadık 21.yy’da.. Evrildik orta çağın yabancılarından, yeni […]

Yanan mum ve tütsü kokusu burnumda. Olduğum yerden uzakta, yine düşlüyorum. Yaşanmış ya da yaşanmamış önemi yok. Büyülendim. Bunu bir büyü gibi gösteriyor. Çünkü kimseyi göremiyorum. Büyülenmiştim. Andaki varoluş ile Kutsandığımı sandım. Bir büyücüydü gözümde, gözlerindeki ışığı sezerken. Belki de bir kunduzun gözlerinde, başka bir bedendi. Gülünce kaybolan gözlerde, gözlerimdeki yansımamı seziyorum. Gecenin soğuk rüzgârı

Bulutlar mı senin üzerinde idi, sen mi bulutların? Pencere sağımda kalıyordu yine. Sağıma her baktığımda gökyüzündeki maviliğin, pamuk tarlasını andıran bulutlarla kesiştiği o güzel görüntüye yeniden sahiptim. Tek bir fark vardı bu kez. İçimdeki koca boşluğun, eşsiz bu güzellikle nötrleşmesi. Öte yandan yeni bir kaçış rotası. Gözlerim kamaşsa da, sağımdaki güzellikten kendimi alamamak ve pencereyi

Kararsızlık düzleminde ilerlerken önüne taş koymamak gerek. Kararsızlık yorar, kararsızlık beynini yer, kararsızlık ikilemdir, hastalıktır. İyileşmeliydim. Durdum ve gökyüzüne baktım. Bulutlar tek yöne hareket ediyordu. Bir his geldi aniden. Tamam benim yolum bu dedim. Sonra mantığım bulandı. Bulanık mantığın belirsizliğiyle yola koyuldum. Bu bildiğim ilk zihin göçümdü. İyileşmenin olasılığı ya sıfır ya da bir idi.

Neresi burası? Senin merkezin mi? Karmaşıklaşmaya başlıyor. Her şey karmakarışık. Sıkışık, sıkışmışlık hissi. Buruşmaya yüz tutmuş, yıllanmış deri ceket gibisin. Çocukluk hatıralarımdaki iki örük saçların, yüzündeki o masum gülümseme ve mısır dişlerin, altın küpelerinle duvardasın. Yanında eski antika bir çerçeveyle harmanlanmış, gökyüzünde çamlarla kaplı kar örtüsü. Yer mavi, gökyüzü beyaz. Tepetaklak mı olduk şimdi? Duvarda

Gezegenden evrene hangi açıdan bakarsan bak bu bir anomalidir. Evren senin sapağındır. Anomali olağandan sapmaktır. Hayat belki sana normal görünebilir. Halbuki aldanmak bu oyunun bir parçasıdır. Hayat ölümü beraberinde getirir. Ölüm de oyunun bir parçasıdır. Bir şeyin bitmiş olması demek yine bira içmeyeceğiz anlamına gelmeyebilir. Ve bir bira sonrası ne olacağını hep merakla beklemişizdir.  Bir anda

Kendimi dinlemekten kulağım çınlıyordu artık. Önce gözümü kapatmıştım. Sonra derin bir nefes aldım. Tek solukta anlatmaya çalışacaktım her şeyi: Oraya bakmaya devam ediyorum. Bebekken hep tavana bakmıyor muyduk? Doğu’dan Batı’ya bir ritim hüküm sürer. Bir gün İngiliz aristokrasisini 5 çayı ve kriketle deneyimledik. Yellow Submarine yemeği. İkinci gün soluk boruma kaçan yol havası, çay yudumu,