Yol tek kaynağımdı, devam etmek için bir sebebimin olduğu. Hayat acı bir duvar resmiydi, zamanla soyulan. Tam şimdi soyguna uğratacaktım hayatı, hep cesur olan olacaktım. Bir gün erecektim yolun hakikatine ve kilometreler tükenmeden ulaşamayacaktım ona. Zora sokacaktım kendimi doğruyu ararken. Beni bekleyen bir şey olacaktı hep yolda, hep tatmak istediğim bir şeyler olacaktı orada. Sönmeyen […]
Ekim 1955, San Francisco. Daha tanınmayan bir şair olan Allen Ginsberg, Six Gallery’deki kürsüye çıkıp henüz tamamlanmamış yeni çalışması Howl‘dan satırlar okuyor. Neticede tüm edebiyat dünyasında alıntılanacak ve antolojiye girecek dizelerle başlıyor; “Gördüm kuşağımın en iyi beyinlerinin çılgınlıkla yıkıldığını, histerik çıplaklıkla açlıktan geberdiğini.” Michael McLure ve Jack Kerouac orada, Gary Snyder yıllar sonra bunu “çılgın
City Lights Kitabevi, Ferlinghetti ve Başkaldıran Sanat; Şiir. Read More »
“Budist dinginliğiyle şekillenen yazıları hayalci, politik ve mistik tarzların bir araya getirildiği yazıma örnek teşkil ediyor. Yüzyılın ikinci yarısında büyük bir kadın şair olarak di Prima, şiirde ırk-sınıf kimliğinin bariyerlerini yıktı, kendine özgü, parlak bir yaklaşım sağladı. ” – Allen Ginsberg Jack Kerouac, Allen Ginsberg, Gary Snyder gibi bir akımın sadece yaratıcıları değil, aynı zamanda
Kitonik Tanrıça: Diane di Prima Read More »
Adı Tuna. Şu an yirmili yaşlarının sonuna doğru emin olmayan adımlarla ilerleyen işsiz, güçsüz, serseri ve bir o kadar da iyi yürekli bir insan. Uzun yıllardır tanıyorum onu. Aşırı içkiden dolayı alkol komasına girdiği gece yanındaydım. İlk panikatak geçirdiği zaman da öyle. İntiharı düşündüğünü ve bunu açıklayacak en uygun kişinin ben olduğumu, çünkü ona benzediğimi
Bir Deliden İbaret Yaşam Read More »
Bu bir sokak ağzı, bu bir portakal suyu, bu bir kaktüs, bu bir her şey olabilen. Jung’un etkisini hissettiğim şu dönemlerde kendiliğinden yazım tekniğini uygulamaya cesaret buldum. Şimdi nereye varacağını tahmin edemediğim büyük bir serüvene ilk adımı atma zamanı. Bu bir psiko-daktilo denemesi. İçim sicimlenir belki. Yeryüzünden ışık huzmelerine doğru… Başlangıç siyah ve gri tonlu
“İki kadeh şarap biraz rahatlatabilir” ile başlayan her cümlenin sonunda şişenin dibini görmeye çoktan alışmıştım. Sarhoş olarak bastırmaya çalıştığım bu mide bulantısı gitgide artıyordu. Ama sorun yoktu. İkisini aynı anda yaşamak da bambaşka bir deneyimdi. En sonunda günün nasıl bittiğini hiç anlayamamıştım. Gözlerimi açtığımda güneş çoktan tepedeydi ve salına salına kahveyi hazırlarken art arda iki
Tercih ve Tecrit Arasında Read More »
“Ne yapacaksın?” dedi usulca. Gözlerindeki endişe ve merak anlaşılır cinstendi. Ağzımdan çıkacak olan cevap onu şaşırtmayacaktı, bunu o da biliyordu. Ancak bu zeytin ağacı için fidan dikmeyeceği anlamına gelmezdi. Küçük vücudu sürekli olarak kıpırdıyor, dudaklarının kuruluğunu can alıcı bir şekilde yalayarak gideriyor, göz çeperleri ıslanmasın diye büyük bir gayret gösteriyordu. İyi, umutlu ve seksi bir
dişlerimi sıkıyorum yürüyorum karmakarışığım, rüzgar ensemde deniyorum -işte tüm varlığım soyut şimdi durdum, rüzgar da dur(ur)du en sıkıcı şiiri yazıyordum deniyordum -çünkü sürekliliği olan bir şeydi var olmak- sürekli, süratli, sürreal(!) -biliyordum anlaşılmanın zorluğunu- rüzgar süreklileşti sözcüklerim gittikçe karmaşıklaştı(!) -anlatılmak istenenleri hep satır arasında belirtmek diye bir şey vardı- derin bir varoluşun izindeyim, peşine düştüm
Gerçek şu ki; gece olduğunda dünyada herkesin rüyalarla buluşması, tüm insanlığın birbirine bağlanması demektir, der Jack Kerouac. Kelebeğin çığlığını duyurun bana, der Jim Morrison. Bilirsin ki şiir kelimeyi var ettiğinde müzik senin için çalmaya başlar. Bilirsin ki mükemmel hiçlik o an başlar. O senin parçandır artık, sonsuzlukla uyandığın ana sakladığın. Bu noktaya gelenler için artık
ÇIPLAĞIZ ÖLÜLER KADAR Yine büsbütün eğilmişler tutsaklığın büstüne! Ayaklarım aksar da, yem olursam simsara Nasıl etten hafif olsun bulutlar! Mezarımı kaldırım taşlarıyla üstün körü örtün mazlumun zulmüne sökülsün, kemiklerimle beraber… Ayak takımının bu yüksek rakımda ne işi var zaten! Bir bahar sabahı şen şakrak dökülürse çocuklar ortalığa, ellerinde renkten renge bayraklar, koşmak, anadan üryan coşmak
Mezarımı Kaldırım Taşlarıyla Örtün (Basılmamış Şiir Kitapları Serisi) Read More »
Bir hayalet topluluğunun vals gösterisinde,En çirkin yüzün karşısında dönüyor düzensizlik.Gizli bir esrar perdesi var çehrelerinde -veTüm ihtişamlı burjuva fısıldaşmaları kulakta,Ayrı bir dansın ritmini tutarcasına istekli. Duvarlar -ki o duvarlarda onlarca sima- bir birbakıyorlar ortada dönüp duran yaratıklara.Kadehlerdeki kırmızılık bir tahrik getiriyorberaberindeŞehvet ile ilmek ilmek örülüyor büyük bir sirk Kemanın sesi bile taş kalplilere tövbe ettirecek
Pusulamızı kaybettik.Çizilmemiş yollar keşfedeceğiz.Yol bizim, biz ise yola ait çakıl taşları gibiyiz.. Ufalana ufalana çoğalıyoruz ve karışıyoruz toprağa.. Müziğin ritmini, ruhuna ve ruhunu, rüzgara bırak..Rüzgarda savrulmuş tüm ruhları da özgür bırak! *** Başka doğrular yok! Yada başka yanlışlar..Bırak kalbini burada öylece..Hikaye senin, yol senin seçimin..Dışarıdaki uğultuyu boşver.Sadece Hisset! Tabelasız yollarda kaybolmalı,Herkesleşmeyen yollarda hayat bulmalıyız..Kimsesiz ruhlarda
